Kanskje tidenes mest ærefylte Salongpoet-oppgåve. Eg har skrive farveldikt til høgt elska Leonhard Cohen. Høyr det her, om du vil. Musikk ved Cohen himself, lydlagt av Hans Kristen Hyrve.

Du kan også lese heile diktet under her. 

DIKT TIL LEONHARD COHEN 10.11.16

9. november 2016

klokka kvart på seks om

morgonen står eg heilt åleine

på eit hotellrom på stord med

ein fjernkontroll i handa, ser på

dei raude og blå tala og statane

på tv-skjermen, og tenkjer for

første gong i mitt 38-årige liv

at no raknar alt, no går

verda under

10. november

dreg trump på besøk

til obama, dei smiler, skryt

og ristar hender, og i eit glimt

tenkjer eg at kanskje dette også

går bra – me overlevde jo nixon

reagan, bush – og bush igjen

og kanskje kanskje kanskje

donald slett ikkje meiner noko

av alt det han har sagt om kvinner

og klima, meksikanarar og homoar

lesber og menneske generelt, tenkjer

eg, foraktar meg sjølv i det same

for dette

er jo heilt krise, i ei verd

så mørk, så full i krig og naud

og stigande temperaturar

så blir det 11. november

og me får vite at dette året

då prince gjekk bort og bowie

gjekk bort og trump gjekk inn

det er også blitt året då me

mista leonhard cohen

cohen med dressen

cohen med hatten

cohen med smilet

og stemma og orda

han døydde dagen før

det amerikanske valet

du kunne

synge oss gjennom

the end of love, leo

you want it darker

song du på siste plata

if you are the dealer

i`m out of the game

if you are the healer

i´m broken and lame

song du

i`m ready, my lord

skreiv du

du var 82 år gamal

du var klar til å gå

det var eg som ikkje var klar

ti år gamal var eg då

far min i 1988 kom heim

med den raude kassetten

eg er din mann, song du

– og det blei du

først no skjønar eg at

me er så uendeleg mange

som har følt at du var

deira mann

du som i because of fortel om alle

kvinnene som har vore så gode mot

deg, trass din høge alder, alle kvinnene

som har laga ein hemmeleg plass til deg

i sine travle liv, som har kledd seg nakne

for deg på alle moglege vis

desse kvinnene som har putta deg i senga

pakka deg inn, lagt ei hand på brystet ditt

og sagt: sjå på meg, leonhard, sjå på meg

ei siste gong

alle desse kvinnene, berre på grunn

av nokre få songar

men du er også den

som skreiv democracy

democracy is coming to the U.S.A

skreiv du

 

first we take manhattan

skreiv du

i`ve seen the future, baby

it is murder, skreiv du

og eg

tenkjer at me hadde trengt

deg her, i terroren og trumps tid

trengt deg her for å dempe lyden

av denne tikkande kloden

men no er du ute

no er det closing time

og me spør: how lonely

does it get?

leonhard – du som alltid

var der, like sjølvsagt som

røter og regn, svaberg og

sønnavind, du er ikkje her

no når

kroppane våre fell frå kvarandre

skreiv du til di veninne marianne

då ho skulle døy, så vit at eg er like

bak deg, så nær deg at om du

strekkjer ut handa di kan

du nå mi

ser deg nede i gata

skreiv du til marianne i juli

du som

ein gong skreiv:

if it be your will

that i speak no more

and my voice be still

as it was before

i will speak

no more

no er det november

eg ser dykk to for meg

de er unge igjen, de er

brune og glade, de er

på hydra, i himmelen

du står der

i dress og hatt

in the tower of song

og vinkar ned til oss

hald ut der nede, seier du

hugs:

there is a crack in everything

that`s how the light gets in

eg tømmer i eit glas

eg set på ei plate

så ei til, og ei til

det er

ei uendeleg blomeeng

av songar

i bid you farewell, men

du vil høyre frå meg, beibi

lenge etter eg er borte vil du

høyre at eg snakkar til deg

frå the tower of song

og eg seier:

everybody knows

that there ain´t no cure

for love

but

so long, leonhard

so long